Со изградбата на црквата “Св. Цар Константин и Царица Елена” во центарот на т.н. (условно кажано) нов дел од селото и под напливот на се поизразената просветителска и преродбеничка дејност на територијата на поширокиот регион во Македонија под Отоманска власт, и во Разловци започнале да се појавуваат напори за вршење на просветителска дејност. Во дворот на црквата била изградена придружна зграда со намена за вдомување на калугерки. Откако во тек на неколку години помеѓу 1860 и 1865 година зградата била центар на калугерска дејност таа за краток период згаснала со работа.

Во 1870 г. во поранешната мала калуѓерска зграда било отворено првото училиште во Разловци. Прв учител бил Дедо Костадин Спасевски- Даскало (1846-1941) г.). Така почнало и организирано да се шири просветата. И во своите постари години Дедо Костадин во својот дом ги учел младите да читаат, пишуваат, но и да пеат оспособувајќи ги за пејачи и идни свештеници. Неговото дело ќе го продолжи синот Теодосија- Даскало и неговата внука Перса Спасевска (ќерка на Теодосија), првата учителка од Разловци.
Со изградбата на новата црква и отворањето на првото училиште, разловчани имале можност почесто да слегуваат од колибите, да се дружат и да разговараат за своите маки и тешкотии. Полека растел угледот на црквата и просветата, зреела националната свест и разловечкиот непокор. Сè повидливо било незадоволството од турските власти и нивните постапки. Поради многубројните давачки и честите делења на тапиите, тешко се врзувало крај со крај.
Во 70-те години од 19 век, Разловци е село со 100-ина мали и неваросани куќи. Најголемиот дел од населението од рана пролет до доцна есен живеело на колибите чувајќи ја стоката и обработувајќи ја земјата. Немало пристапни патишта и било одделено од другите населби, но и со слаба посета од турските власти.
По задушувањето на востанието во 1876 година пополека почнала да се возобновува просветителската дејност која гравитирала околу црквата “Св. Цар Константин и Царица Елена” и првата училишна зграда во нејзиниот двор. како и околу свештените лица во црквата.
По втората светска војна и спроведената национализација на приватните имоти просфетителскиот живот продолжил да се одвива во оваа прва училишна зграда до 1964-1965 година гога зопочнале подготовките за изградба на нова училишна зграда на сегашната локација на почетокот на т.н. горно поле во непосредна близина на реката Брегалница.

Двоспратното основно училиште повеќе од две децении било преполно со деца се до почетокот на 90-тите години од минатиот век кога нагло почнало да се осипува бројот на ученици.

Денес оваа зграда е Подрачно училиште на Основното општинско училиште “Св. Климент Охридски од Делчево” и кубури со деца и паралелки.
Иднината на просветителскиот живот во селото Разловци е на залез во недостиг на деца како резултат на миграцијата на разловчани кон Делчево и насекаде по белиот свет.