Бесцелно и бесмислено е секое размислување за Референдумот кој мина, бидејќи беше неуспешен не само во однос на очекувањата на оние кои го распишаа, туку беше неупсешен (што што е позначајно!) во однос на законот. Според тоа, размислувајќи за неуспешниот/пропаднатиот Референдум, значи фаќање на јадицата, кои некои итро ја нудат. Ова не значи дека за неуспехот не треба да се размислува. Меѓутоа, тоа е задача на бројните аналитичари, теоретичари или експерти заседнати, налик на паразити, по партиските штабови, или како веќе се нарекуваат партиските тела, кои секојдневно се „грижат“ за „доброто“ на народот. А, на народот му останува она што е најприродно и најнормално – да ги остави губитниците да ги погребуваат своите губитоци, а самиот тој да се сврти кон она што допрва доаѓа, бидејќи надоаѓачкото (самата иднина) не е ништо помалку понеизвесно отколку што беше пред Референдумот. Имам впечаток дека иднината е дури понеизвесна отколку што претходно беше. Затоа, со минатото (Референдумот) нека се бават оние кои го загубија.
Вниманието би требало да се сврти кон она што допрва доаѓа, бидејќи бесцелно е човек цело време да се бави со едни исти, пропаднати нешта.
