Од пуста сервилност да не се навреди пријателот (макар што не е јасно зошто пријателот би бил навреден) не беше интонирана македонската химна. Заедно со нејзиното неинтонирање, не се интонираше и грчаката химна, со што (објективно!) беше навреден грчкиот народ, бидејќи химната за секој народ е светост. Сакајќи некому да угодат и да се додворат, македонските власти го навредија и оној кому сакаа да угодат.
Тоа се последиците на секоја сервилност. Таа не му штети само на сервилниот, туку и на оној кому сака да угоди. Оттука, сервилноста секој ја презира, освен сервилните и д о д в о р у в а ч и т е. За нив, таа секогаш е врвна вредност. Самоуништувачкиот и додворувачки карактер на власта и понатаму продолжува.
