Некојси Матрикс и радио,
евтино добро утро и смеа,
старо нов дедо со црна брада,
со широки ногавици, и чекори!
Човечки синови и раздор,
браќа до вчера сега душмани,
потрага по распаќа?!
Во срцето им спие жал
и море од солзи се бори
во бранови кои бура,
како умствена кавга.
Прости им Боже,
обично се луѓе, кодоши?
Молитва и врска,
би дала и Благослов,
и Казна и утеха.
Скапи души,
мал калибар,
и трач и фалба и рѓа…
Аритмија на срцева песна
ги боли како скршен нож
како мост во градите и болка,
како свиреж на кавал,
како мечка,
како тежок играорец
со пијани опинци.
Како оргија,
како срам,
како машко оро,
како сон,
како разговор без смисла!?
Пишува: Гоце Марков
Kолумнист, Македонец и Човек
