По трагите на нашите лудости
парчиња од некоја стара љубов
чувства лесно фрлени и долго од ветрот носени.
Да заминеш сега или останеш
и ништо да не понесеш
во заборав соништата да ги пратиш
и никогаш на нив да не се сетиш.
Писмата стари да ги скриеш
и никогаш да не ги погледнеш
или едноставно да ги изгориш
и солза за нив да не пуштиш.
Срцето никогаш да не го отвориш
заклучено засекогаш да го оставиш
и никогаш, никогаш да не посакаш
детските соништа да ги оствариш.
Со превез лицето да го сокриеш
солзните очи да ги закриеш
под превезот долго да плачеш
и никому тоа да не го признаеш.
Се повеќе и повеќе да старееш
млади години да немаш
од дете старец да станеш
од тоа треба да се плашиш.
Траги
