На времето беше другчије!-зборови на дедо ми.
Истото ми го викаше и татко ми на мои 15-16…
Плачевме за сала, за тренинг, купувавме покасно стари книги на плоштад за стотче…нејсе се боревме за секое париче.Та не ти келнери, таксисти, продавачи…тешко беше! Ама никогаш не ни прекина позитивната енергија.Што вика еден стар другар – и денес сме како у штекер бркнати!! Дијалектизмите се намерно оставени за се почувствуваме, осетиме троа побогати. На време можеше само да сонуваме за југо, сто кец, фиќо…родителите рмбаа да не истераат на прав пат-така викаа де, а колку им бил прав и нивниот, они си знаат. Мобилни немаше, ајпади, лап – топи и други технолошки помагала, ама затоа имаше стрипови со Загор Те-Неј, Алан Форд, Блек Стена итн…
Имаше касети, а касетофон да имаш беше бомба (у споредба со грамафонот шо го чуваше татко ми како очите), читавме книги, игравме баскет, фудбал, возевме точаци (не од овие на кои една гума им е 200 е, туку пони, по некој стар Рог така…) У тоа време имаше една до две ,,будали” кои летаа со колите, си имаа и соодветен прекар и сите знаеја кога минат у маало…Сега е друго, модерно време е…Промашените животи, нереализираните професии на денешните новопечени бизнисмени и новомпонирани политичари кои своите фрустрации и комплекси од детството, повторно и повторно ги живеат – ама преку животите на своите деца. Како?-ќе прашате.
Ајфон од 500 до 1000 евра (просечна плата 400, а дали и толку реално?!), брзи коли, тука локално затемнети БМВиња, со 2.0 или више, хибриди, џипчиња итн…, а момчето или девојката 18??! Во новата реалност повеќе не е важно кој колку е човек, колку книги прочитал, каков факс завршил…туку кој какво возило вози, чиј син/ќерка е,…негативната селекција последните 30 години си го направи своето.
Европа?!
И се прди на Европа за мамини мази и татини синови, Европа си ги прибира оние кои сакаат да работат, оние кои своето образование планираат да го валидираат, додуша и Европа не е она што била…И ајде ти после кажи му на својот син/ќерка:,,Во мое време…” Сепак, и покрај се, општествените собитија, односи и инеракции секогаш ќе бидат на страна на новите генерации.
Затоа можеби и е попаметно наместо таа излитена фраза да се обидеме барем малку нешто да промениме, НЕ да враќаме назад, НЕ да правиме копи-пасте и ретроспективи, туку ДА задвижиме образовни промени, здравствени промени, судски промени…бидејќи немаме повеќе критериуми, немаме стандарди а уште помалку репери во средината! А немаме ни време…
