Тишина е…
Селото во темнина спие
Во душата јад и немир
Со мислите далеку патувам
Срцето вознемирено бие.
Ноќта е долга…
Бавно поминува времето
Годините притискаат
Натежнало бремето
Сал спомени се будат искрат.
Сонот не доаѓа…
Пак во детството се враќам
Секаде џагор секаде песни
И цел ден игри по сокаците
Покрај реката во шамаците.
Чудно е…
Летна времето поминале годините
Купишта неостварени мечти и желби
Леле колку болат и ми тежат
Зачестените збогувања и разделби.
Пишува: Васил МАНЕВСКИ
