Од нашите села си заминаа младите,
Нивјето запустени, неорани, несеани.
Гумната исчезнаа се зарамнија вадите,
Останаа бајки нераскажани, песни неиспеани,
И многу љубови неизречени, недоживеани.
Нема коњи, нема стада, ни овци, ни крави,
Нема крштевки, ни свадби, ни слави.
Тивки и празни се нашите села,
Со последните старци и старици,
Со папсана снага, со збрчкани чела.
Васил МАНЕВСКИ
