Одговор на Сергеј #Лавров на прашање на претставник на грчката телевизија Open TV за ставот на #Русија за ситуацијата во #Македонијаи во Балканот во текот на денешната прес-конференција:
“До сега не сум слушнал дека спроведување на резолуции на Советот за безбедност на ОН може да се смета за обид за спречување на решавање на проблемите за кои ти се донесуваат. Мислам на резолуциите со кои започна процесот на посредувањето на ОН во разговорите помеѓу Скопје и Атина околу името на Македонија. Секогаш активно го поддржувавме овој дијалог, секогаш се залагавме за изнаоѓање решение на начин прифатлив за јавноста, за народите и, се разбира, за владите на #Грција и на Македонија.
Ние не сме против името кое на крајот се појави и беше објавено. Туку поставуваме прашања: дали е овој процес легитимен и дали е навистина основан врз стремежот за изнаоѓање консензус меѓу Атина и Скопје, или врз она што го спомнавте, односно врз желбата на #САДшто побргу да ги “дотера” сите балкански земји во #НАТО и да го запре секое влијание на Русија во овој регион. За тоа зборувавме.
Секако не можеме да се согласиме со оние кои велат дека за Русија нема место на Балканот, како што неодамна рече Високата претставничка на Европската унија за надворешни работи и безбедносна политика Ф.Могерини. Таа изјави дека #ЕУ веќе работи на Балканот и никој друг нема што да бара таму. Сепак, кога се сретнавме со неа во декември во Милано на маргините на средбите на ОБСЕ, ми рече дека била погрешно разбрана. Веројатно е така, бидејќи таму не е само Европската унија, туку НАТО веќе ја игра главната улога. Таму каде што ја има ЕУ, им и место за НАТО, и претпоставувам дека тоа место ќе биде првостепено.
Отсекогаш сакавме да се почитува ставот на СБ ОН. А тој значи дека решение треба да биде легално. Кога името е утврдено со документ потпишан на ниво кое се коси со Устав, во случајов на Македонија, се појавуваат прашања за легитимноста на целиот тој процес. Кога парламентот на Македонија донесува закон за уставни амандмани, а воедно и закон за јазиците, кои претседателот на Македонија, Ѓ.Иванов, одбива да ги потпише, како што наложува Уставот, тоа исто така раѓа прашања. Кога сме обвинети за сите смртни гревови, за сите маки што на некој начин се случуваат на Балканот или можат да се случат, ние поставуваме прашање: Што нашите западни колеги мислаат за бесрамната кампања што ја водеше Западот воочи референдумот во Македонија. Тогаш, шефовите на владите на Европската Унија, генералниот секретар на НАТО, раководството на Европската Комисија и ЕУ, лично доаѓаа во Скопје и ги повикуваа граѓаните да гласаат за членство во НАТО и Европската Унија преку промената на името на Македонија. Каква агитација имаше! Агитацијата не беше за името што би ги помирило Македонија и Грција, туку за давање глас за членство во евроатланските структури преку промена на името. Ми се чини дека нечесноста на ваквиот приод е очигледна.
На почетокот во мојот говор споменав за тенденцијата што се пројавува сега во приодите на САД и на нивните најблиски сојузници, терминот и концептот на меѓународното право да се заменува со некој си «поредок» базиран на правила. Во однос на македонското прашање, на името на Македонија, постои резолуција на Советот за безбедност на ОН, која е дел од меѓународното право, што бара почитување на Уставот на Грција и на Македонија и изнаоѓање решение во таа рамка. Но, наместо правен пристап кој подразбира усвојување на закони што ќе ги потпише претседателот на Македонија, се користи не правен, туку «правилен» пристап. Беше измислено «правило» според кое, спротивно на Уставот на Македонија, договор може да се потпише на ниво на министри, а не на претседатели, а резултат од референдум може да се игнорира итн. «Правилата» што сега се промовираат на Балканот и во другите региони се доста опасни и одразуваат манија, опседнатост со тоа сите балкански земји што поскоро да бидат “дотерани” во НАТО.”